گیاهی که مُرده را زنده می کند:
در زمان پادشاهی نوشین روان بُرزوی پزشک برای یافتن گیاهی که مُرده را زنده می کند به هندوستان رفته و به همراه گروهی از پزشکان به کوه می رود پس از صرف زمان و هزینه بسیار، چنین گیاهی را نمی یابند.برزوی دیگر نا امید و نگران شده بود ، از آنها می پرسد :"چه کسی را از خودتان داناتر می دانید؟"
برزوی را نزد سخن گوی ِ دانای پیری می برند و داستان را برایش باز گو می کنند. پیر خردمند می گوید:
گیا چون سَخُن دان و دانش چو کوه
که باشد همه ساله او را شُکوه!
تنِ مُرده چون مردِ بی دانش ست
که دانا به هر جای با رامش ست!
به دانش بود بی گمان زنده مرد
خُنُک رنج بردارِ باینده مرد!
نوشین روان- 3444
معنی آخرین مصرع:
خوشا به حال مرد شایسته ای که در راه کسب دانش رنج و مرارت تحمل میکند.
ج ۱۰ ص ۳۴۰
یادداشتهای دکتر خالقی مطلق
پروانه اسماعیل زاده
#یادداشت
@banovan_va_shahnameh
بُرزو ی پس از سفر دراز و دشوار از هندوستان باز می گردد، به پاداش آوردن کلیله و دمنه شاه او را به گنجور فرستاده تا هر آنچه می خواهد ، انتخاب کند. برزوی تنها جامه ی شاه را برمی دارد و دلیل انتخابش را برای نوشین روان چنین شرح می دهد:
هر آنکس که او پوشش ِ شاه یافت
به بخت و به تختِ مهی راه یافت!
دگر آن که با جامه ی شهریار
ببیند مرا مرد ناسازگار،
دلِ بدسگالان شود تار و تنگ
بماند رخِ دوست با آب و رنگ!
نوشین روان 3485 تا 3487
پروانه اسماعیل زاده
آذر 1396