«گفتار اندر دیهی که به یک سَخُن ویران شد و به یک سَخُن آبادان»
از داستان بهرام گور
ب 371-376 -عقیده مساوی بودن زن و مرد و فقیر و غنی در سنت سیاسی ساسانیان مردود بوده است و این داستان را برای نمایاندن اشکالات منطقی تساوی در جهان بینی آن دوران آورده اند. شرح بیشتر ایراد به تساوی در مباحثۀ مزدک با موبدان و انوشیروان در پادشاهی قباد آمده است.(--> هفتم 78/ 324-337)
دکتر خالقی مطلق
یادداشت های شاهنامه -جلد دهم ص 124
جلال خالقی‌مطلق شاهنامه را در عین حال یک تاریخ ادبیات دوره پیش از اسلام نیز می داند که ویژگی‌های ادبیات کهن ما را در دوره‌های گوناگون، به ویژه در دو دوره پارتی و ساسانی نشان می‌دهد. دو دوره‌ای که تفاوت‌‌هائی با هم دارند. در دوره پارتی ادبیات حماسی و عشقی رواج داشته و در دوره ساسانی، ادبیات اندرزی و آیین خسروان و داستان‌های تاریخی و اجتماعی. در همین دوره ساسانی است که داستان پادشاهی بهرام گور را می‌خوانیم. قصه ای که برای شناخت طبقات مختلف مردم در آن دوران حائز اهمیت است.
برداشت از اینجا